Η σιωπή

Η σιωπή δε θα μας ξεχάσει ποτέ.. Μας βύθισε στο πυρήνα της. Τώρα είμαστε τα καινούργια αγαπημένα της παιχνίδια.. Μας φυλάκισε στο πάτο της και κάθε λίγο μας πετά δολώματα..Της αρέσει να μας παρατηρεί να βασανιζόμαστε καθώς θα προσπαθούμε να βγάλουμε μιλιά και δε θα τα καταφέρνουμε.. Γίναμε σκλάβοι της.. Στην αρχή έμοιαζε σα να το επιλέξαμε εμείς..ύστερα όμως αντιληφθήκαμε πως φτάσαμε να γίνουμε υποχείριά της. Μας σέρνει απ'το πιό αδύναμο σημείο μας..Μας σέρνει απ'τον εγωϊσμό μας.. Ύπουλη και πονηρή,σαν της επιτρέψαμε ν'αρχίσει να σεργιανίζει ανάμεσά μας, δεν άργησε να ανακαλύψει πως είναι ευάλωτη η περηφάνεια μας,πως τη προσέχουμε διαρκώς,γεμάτοι ανησυχία μπάς και ματώσει, μπάς και πληγωθεί.. Και τη φροντίζουμε συχνά,παριστάνοντας κάποιους άλλους! Πιάστηκε απο κείνη λοιπόν και ρίζωσε στα χείλη μας.. Ύπουλη μοναξιά κάνεις τα στόματα μας να ριγούν απο λαχτάρα κι όμως να μη μιλούν καθόλου..να σφίγγονται απο τούτη τη καταραμένη εγωϊστική σιωπή που τά'ραψε για πάντα.. Κρίμα στ'αλήθεια.. Είχα τόσα να σου πώ..... 
                                                                                                              μαριάννα.
Ημερομηνία Δημιουργίας: 14/9/2013