ΕΙΜΑΣΤΕ

Περιφέρομαι και γυροφέρνομαι και δε συγκαταλέγομαι. Δεν ανήκω πουθενά. Λασπώνομαι και παίζω με τη λάσπη για λίγο πρίν τη ξεπλύνω στη βροχή μου. Τη χαϊδεύω στο κορμί μου γλυκά να νιώσω την υφή της,φτιάχνω σχέδια και σύμβολα με την ρέουσα βολική μορφή της. Τη χαζεύω σαν αστράφτει κι αύτη τα μεσημέρια. Κλαίω και βρέχει, βρέχω,βρέχομαι.
Γελάω και μ'άγκαλιάζει ήλιος ζεστός πατέρας και λιάζει, λιάζω, λιάζομαι.
Πετάω. Πετούσα απο μικρή θυμάμαι στα όνειρά μου επίμονα,τώρα πετάω και με συνείδηση, όπου μου γουστάρει.
Και περπατάω ήσυχη. Περπατάω και καταλαβαίνω όλη την ιερή αλυσίδα,τη νιώθω να διέπει την ύπαρξή μου όλη και τα πάντα τριγύρω, καταλαβαίνω το είμαι και προσπερνώ το γνωρίζω. Ξέρω οτι δεν είμαι ο,τι γνωρίζω μα το ίδιο και το αυτό γνώρισμα της Αλήθειας. Ξέρω οτι δεν είμαι ο,τι κάνω, μήτε ο,τι κατέχω. 
ΕΙΜΑΙ. Σκέτα. Απλά. Χυτά. Ρητά. Ανεπανάληπτα. 
Η διανοητική μου αντίληψη αντιλαμβάνεται την απεραντοσύνη της συναισθηματικής μου νοημοσύνης μέσα απο υπόγειους χτύπους του υποσυνειδήτου,του πυρήνα και της αγνής ενεργειακής ύπαρξης/ψυχής. Και συνεχίζω να περπατάω.. κάνω ίσα σύννεφα και γή.
και τώρα μια ευθεία όλη προς τα πάνω. Ανοίγω φτερά κλείνω μάτια και πάω. Αλλάζω οπτική γωνία. Δε κοιτάω κάν.
Δε κοιτάω είδωλα κι όλα ξαφνικά τα βλέπω,όλα ξαφνικά τα αισθάνομαι. Όλα μαζί! Και δεν έχουν μια εικόνα,έχουν μυριάδες αισθήσεις,μυριάδες διαστάσεις. Και γίνομαι εκείνα και γίνονται εγώ. Και γίνονται Ένα και γίνομαι Ένα μαζί τους. Κι ύστερα ολάκερο το άπειρο γίνεται Ένα και όλο το Ένα άπειρο.

                                                                                                μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 13/6/2015

Δώρο της Αγάπης η Αγάπη

Σ'ευχαριστώ που αλυσόδεσες τον εγωϊσμό σου για μένα. Σ'ευχαριστώ που σκότωσες για λίγο τη ψυχή σου για να σώσεις τη δική μου. Σ΄ευχαριστώ που θυσιάστηκες για να καταφέρω να κερδίσω μόνη μου τον εαυτό μου. Τί ευλογημένο μάθημα είσαι εσύ γλυκιά μου αγάπη! Σκότωσες εσένα για να σώσεις εμένα. Μα τι θαύμα είναι Κύριε η Αγάπη! Σ'αμαρταίνει και σ'αγιάζει χίλιες φορές σε μια της βαδησιά. Σε λερώνει, σ'αφήνει λασπωμένο απο τη πατησιά σου ως τη κορφή σου κι ύστερα σε ξεπλένει μ'εξαγνιστική ανακουφιστική βροχή. Σ'αναγκάζει ν'αμαρτήσεις για χάρη της και ν'αγιάσεις ταυτόχρονα κι ενδελεχώς. Και σε μεγαλώνει κάθε μέρα. Κάθε μέρα μεγαλώνω σου λέω χάρη στην αγάπη. Κάθε μέρα μαθαίνω, κάθε μέρα αμαρτάνω κι αγιάζω. Ώρες ώρες νιώθω ντροπή που μου φανερώθηκε τόσο στεγνά η Aγάπη μπρος τα μάτια μου, με πιάνουν εμμονές πως δε μου αξίζει κι ύστερα πάλι ξεχνιέμαι απ'το μικρό εγώ μου και εισέρχομαι μέσα σε μια άγια στιγμή,σε ένα ιερό τώρα που μ'αγαλλιάζει και χαμογελάω σα μικρό παιδί με το θαύμα πού'στειλε ο Θεός στη στράτα μου για δώρο όλο δικό μου. Και να ξέρεις αγάπη μου όσοι λερώνουν τη ψυχή τους για να σώσουν μια άλλη είναι διπλά ευλογημένοι. Και μη με ρωτήσεις απο που το ξέρω, μου το φωνάζει η καρδιά μου σαν μου γαργαλάει μ'ένα γλυκό πόνο το στέρνο κάτω απ'τον αριστερό μαστό μου.
 

Την ακούω ξεκάθαρα να ουρλιάζει στ'αυτιά μου πως όποιος τόλμησε να αμαρτήσει για ν'αγιάσει ο πλησίον του χάρη μονάκριβη θα τό΄'νε βρεί. Γι'αυτο μη θρηνείς άλλο αγάπη μου για μένα. Μη πονάς τον εαυτό σου,μη τον κατηγορείς δε του αξίζει. Συγχώρα τον τον άμοιρο, ήδη πέρασε πολλά εξαιτίας μου, σε παρακαλώ μη του φορτώνεις κι άλλα δε του αξίζουν. Άστον να πετάξει έτσι όμορφο κι αγέρωχο όπως τον θυμόμουν. Έτσι φωτεινό και ήσυχο όπως κάποτε τον αντίκριζα. Την έχει κερδίσει αυτή τη θέση προ πολλού, μην αφήνεις να του τη κλέψει ο φτωχός σου νούς μόνο και μόνο γιατί δεν έχει τη δύναμη να αντιληφθεί τον ιερό σκοπό της ψυχής σου. Μη λογιάζεις άλλο για πληγές σου τις πληγές που στα τυφλά μου χάρισες. Σου λέω εγώ πως ο ίδιος ο Θεός, το ίδιο το σύμπαν, η ίδια η Αγάπη σε τύφλωσε και σε ώθησε να τις στείλεις ασυνείδητα για να ιάσουν στο δρόμο τους τις δικές μου τις πληγές.  Γιατί κανένας άλλος σκοπός παρά μονάχα 

ο σκοπός της Αγάπης αγιάζει τα μέσα. 

 
Αποστασιοποιήσου λιγάκι κι έλα απο δω να αγναντέψουμε απ'τη δική μου οπτική γωνία. Δές όλη την εικόνα, δές όλο το πάζλ απο εδώ πάνω. Κοίτα με τι αρμονία ενώνονται όλα.. τα βλέπεις αγάπη μου; Πές μου βλέπεις το καλό που μού'χεις κάνει; Δώρο μονάκριβο μού'στειλες! Αχ ψυχή γλυκιά εσύ!
 

Μου χάρισες τον εαυτό μου όλο δικό μου. Και σα να μην έφτανε αυτό, μου δίδαξες την Αγάπη, μου τη κέντησες σ'ολάκερο το στήθος σαν ένα σμαραγδένιο ζεστό σάλι. Μου την έκανες ολόκληρη δώρο.
 

Στέριωσες τη πίστη μου σε κείνη. στέριωσες και τη πίστη μου όμως μονάχη της, ολόκληρη κι ατόφια να στέκει εκεί ψηλά πάνω απ'όλα σίγουρη για όλα. 


Όσο άπειρη κι άπιαστη κι αν ήταν η Αγάπη, όσο βαριά κι αν τη ζύγιασαν οι ώμοι σου, όσο μυστήρια κι αφανέρωτη κι αν μπαινόβγαινε στη θύμησή σου, εσύ την έπιασες τη κουβάλησες ολόκληρη στους ώμους και μου τη φανέρωσες μπρός μου. Την ένιωσα να μου πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη, την ένιωσα να μ'αγκαλιάζει και να γίνομαι ένα μαζί της, έγινα εκείνη χάρη σε σένα. Μ'έκανες Αγάπη αγάπη μου. Κατάφερες να μεταμορφώσεις όλα τα μασκοφορεμένα σκιάχτρα μου σε Αγάπη. Βυθίστηκες στο κενό για να μάθω ν'αγαπάω εγώ. Στο χρωστάω αυτό αγαπημένε της ψυχής. Και να η ώρα που στο ξεπληρώνω.. Τώρα θα τη κουβαλήσω κι εγώ όλη για χάρη σου και θα στη φέρω πάλι πίσω. Γιατί το ξέρω πως την Αγάπη για να τη κερδίζουμε κάθε φορά πάλι απο την αρχή καινούργια, για να μας χαρίζεται έτσι άγια σα γιατρικό  και να μας λυτρώνει απ'όλα τα φθηνά μας εγώ, για να μας λευτερώνει και να μας ζεσταίνει έτσι γλυκά με κείνη την μακάρια και βαθειά της αγαλλίαση το στήθος, πρέπει να κάνουμε  τη δύναμη της και τη πίστη της δική μας, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να γίνουμε εκείνη με όποιο τίμημα.
 

Και τώρα έτσι γυμνή κι αληθινή μπροστά σου ντύνομαι με κείνο τ'όμορφο φουστάνι της συγχώρεσης, και κινώ για να σε βρώ και να στην φέρω όλη πάλι πίσω δική σου την Αγάπη. Κι έτσι θα τη μοιραζόμαστε αγάπη μου την Αγάπη. Μιά θα στη χαρίζω εγώ και μιά εσύ. Κι έτσι μαζί θα προχωράμε μάτια μου στ'όμορφο τρίπ μας και θα μαθαίνουμε το κόσμο,τους εαυτούς μας και τους άλλους. Κι έτσι μαζί θα μάθουμε να μη τη κουβαλάμε στη ράχη μας αλλά να τη κάνουμε φτερά και φορεσιά, να γινόμαστε Εκείνη η ίδια. Να μη τη νιώθουμε μονάχα μα να γινόμαστε Εκείνη με σάρκα και οστά ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ. ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ.
                                                                                             
                                                                                                       μαριάννα
Ημερομηνία δημιουργίας : 1/6/2015