Το Άγιο Μεσημέρι

Πέφτει στα βλέφαρα γλυκό το μεσημέρι..

γεννοβολάει ήλιους που σταλάζουν λάβα εξιλέωσης στη κουρασμένη θύμηση..

Οι ταξιδιώτες ζυγώνουν σιμά στη πυρά

να ξεκουράσουν τη συνείδησή τους απ’τους δράκους του παραμυθιού

που χάθηκαν σαν έγνεψε ο κόσμος σοβαρός κι αδιάφορος..

μπρός στο θαύμα.. τόσο ήρεμος κι ατάραχος..

Στη σκιά πλαγιάζει η αμαρτία τους που μείναν ακίνητοι μπρός στην ομορφιά,

που μείναν ανεπηρέαστοι μπρός στο θαύμα..

Στην δροσερή σκιά που παραχώρησε ο ήλιος βασιλιάς

σε τούτο το σπινθηροβόλο μεσημέρι.

Κι οι ιστορίες τους γίνονται εγκώμια..

κείτονται τόσο τρανές όσο και κούφιες στον μειλίχιο απόηχο του δειλινού..

Το πεπρωμένο διαλέγει τα μάτια που θα  φορέσει στην όψη τους..

μιάς και κείνοι κλέψαν φωτιά από τ’άγιο μεσημέρι..

για να φανούν λίγο πιο ήρωες

απ’όσο τους είχε βαφτίσει ήδη η ματαιοδοξία τους.

Στο γιόμα τούτο ξαπλώνουν τα ονείρατα που δε κέρδισαν ποτέ σάρκα..

αγνά κι αμόλυντα..

σμιλεμένα μονάχα από υπομονή και εγκαρτέρηση..

Κι έτσι ιερά χαρίζονται στον άνεμο,

σκορπίζονται σα φούσκες με φωσφορίζοντα χρώματα αιχμαλωτισμένα στο φάσμα τους

και στροβιλίζονται στη δύνη της ανώτερης δικαιοσύνης..

                                                                                                μαριάννα
Ημερμηνία Δημιουργίας: 22/2/2014