Πλαγιάζουν χίμαιρες σιμά σου.. Γέρνουν κι αχνοφαίνονται στην αύρα σου αδέσποτα φεγγαρόνειρα και κάποιοι μυστηριακοί μύθοι απ'αλλοτινούς καιρούς..
Οικείος μου μοιάζεις.. Τώρα δα.. μόλις πρόλαβα ν'αντικρίσω τα μάτια σου και μοιάζει να σε ξέρω απο πάντα..
Ξεχύθηκες στο γκρίζο ελεύθερα κι αυθαίρετα.. αφηρημένη εικόνα, αφηρημένος ήχος στροβιλίζεσαι στο κενό.. Σού'πε κανείς πως όταν ξεχύνεσαι στο σύμπαν γνήσιος κι ατόφιος εκείνο σ'αγκαλιάζει σα γλυκιά μάνα; Σαν αγαπημένος φίλος, σα στοργικός πατέρας;
Μα το ξέρεις ήδη αυτό έτσι δεν είναι; Το θυμάσαι σαν στο ψέλλιζε η ψυχή σου τότε που χαρίστηκε σ'αυτή τη θνητή παραίσθηση.. Κι έτσι ασωτεύεις στα λημέρια τούτα με πανωφόρι σου μια ηλιοστάλαχτη αύρα και τρία μάτια σπίθες να καρφώνουν τ'άπειρο.
Το είδα το κενό.. Κείνο το κενό απ'τα περασμένα.. Κείνο που συνήθιζε να στοιχειώνει τ'αστρικά μου ονείρατα.. Το είδα πάλι.. Στις στροφές και στη χρυσή σπείρα που κέντησες στο πάτο.
Στρόγγυλα ξίφη, μηδενικές απώλειες και σιδερένια φέρετρα. Όλα χωρέσαν στο πίνακά μου απόψε.
Δε χύθηκε ούτε μια στάλα αίμα, ούτε μια γρατζουνιά αγκιστρώθηκε, ούτε ένα ουρλιαχτό σύρθηκε..
Όλα πνίγηκαν ήσυχα κι αναίμακτα.. Δε κάναμε το παραμικρό θόρυβο.
Και μή φοβάσαι και δε φοβάμαι. Όλα όπως πρίν..δεν άλλαξε τίποτα, ούτε μια ρωγμή δε ρήμαξε τα τείχη μας. Στέκουν ορθά περήφανα μπρός το χάος....
μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 30/9/2014
Οικείος μου μοιάζεις.. Τώρα δα.. μόλις πρόλαβα ν'αντικρίσω τα μάτια σου και μοιάζει να σε ξέρω απο πάντα..
Ξεχύθηκες στο γκρίζο ελεύθερα κι αυθαίρετα.. αφηρημένη εικόνα, αφηρημένος ήχος στροβιλίζεσαι στο κενό.. Σού'πε κανείς πως όταν ξεχύνεσαι στο σύμπαν γνήσιος κι ατόφιος εκείνο σ'αγκαλιάζει σα γλυκιά μάνα; Σαν αγαπημένος φίλος, σα στοργικός πατέρας;
Μα το ξέρεις ήδη αυτό έτσι δεν είναι; Το θυμάσαι σαν στο ψέλλιζε η ψυχή σου τότε που χαρίστηκε σ'αυτή τη θνητή παραίσθηση.. Κι έτσι ασωτεύεις στα λημέρια τούτα με πανωφόρι σου μια ηλιοστάλαχτη αύρα και τρία μάτια σπίθες να καρφώνουν τ'άπειρο.
Το είδα το κενό.. Κείνο το κενό απ'τα περασμένα.. Κείνο που συνήθιζε να στοιχειώνει τ'αστρικά μου ονείρατα.. Το είδα πάλι.. Στις στροφές και στη χρυσή σπείρα που κέντησες στο πάτο.
Στρόγγυλα ξίφη, μηδενικές απώλειες και σιδερένια φέρετρα. Όλα χωρέσαν στο πίνακά μου απόψε.
Δε χύθηκε ούτε μια στάλα αίμα, ούτε μια γρατζουνιά αγκιστρώθηκε, ούτε ένα ουρλιαχτό σύρθηκε..
Όλα πνίγηκαν ήσυχα κι αναίμακτα.. Δε κάναμε το παραμικρό θόρυβο.
Και μή φοβάσαι και δε φοβάμαι. Όλα όπως πρίν..δεν άλλαξε τίποτα, ούτε μια ρωγμή δε ρήμαξε τα τείχη μας. Στέκουν ορθά περήφανα μπρός το χάος....
μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 30/9/2014
