Τα παράσιτα θολώνουν τον ήχο..Γνέφουν ύπουλα στους συνειρμούς.. Οι σκέψεις μοιάζουν ασυνάρτητες.. Απανωτές και συνεχείς ράβουν με τόση δεξιοτεχνία τις ίνες της παράνοιας, ίσως όμως και της ενόρασης.. Καλπάζουν σαν ανήμερα άλογα, πρίν να προλάβεις να δαμάσεις το ένα, έρχεται κατά πάνω σου με λύσσα το άλλο.. Τα ηνία ελέγχουν τα χέρια σου και όχι εσύ εκείνα.. Περίεργο δεν είναι? Σα να υπάρχουν δύο ξεχωριστοί εαυτοί μέσα σου..ίσως και τρείς.. Είναι ο επίμονος, ο τολμηρός, ο αναλυτικός, ο περιγραφικός, ο οδυνηρός, ο υπερβολικά έξυπνος, αυτός που υποφέρει γιατί τα αντιλαμβάνεται όλα..ακόμα και τα μασκαρεμένα. Αυτός που λαχταράει να φωνάξει..
Ο άλλος είναι ο ταπεινός, ο ήπιος, αυτός που κάνει πίσω και σωπαίνει, αυτός που φοβάται τόσο πολύ..ο ντροπαλός, ο πληγωμένος, αυτός που η καλύτερή του φίλη είναι η αυταπάρνηση.. Και είναι και ο τρίτος..ο ουδέτερος.. Ο λεγόμενος "ειρηνοποιός".. Εκείνος παίζει το καταλυτικό ρόλο.. Εκείνος απλά και μόνο παρακολουθεί, αμέτοχος. Σιγοντάρει την αδιαφορία.. Ηρεμεί τα πνεύματα και ξαπλώνει έτσι απαθής ανάσκελα, δίχως να πολεμά για τίποτα.. Το μόνο που κάνει είναι να κατευνάζει το πάθος και να αναισθητοποιεί το πόνο αντίστοιχα. Είναι η εξισορρόπηση του πνεύματος, αλλά ίσως νά΄ναι και η απάθεια..που καθυστερεί τις πράξεις που πρέπει να γίνουν. Είναι αυτός που φωνάζει: "επέλεξε να αφήσεις να φύγει αυτό! Άστο να φύγει..τελείωσε..παράτα τα!" Κι έτσι ήρεμος, απλώς χαλαρώνει.
Αυτή η μάχη συμβαίνει συνεχώς... Μέσα σ'άυτό το πόλεμο, άλλοτε κερδίζει ο ένας κι άλλοτε ο άλλος. Το χέρι σαλεύει..μπουρδουκλώνεται...κι έτσι τρεμάμενο γδέρνει το ταίρι του αλύπητα...νομίζει πως έτσι το εξιλεώνει.. Το κεφάλι μιά πέφτει σκυφτό-κρεμάμενο στο πάτωμα και μιά ορθώνεται με πίστη καινούργια, γεμάτο σιγουριά και κοιτάζει μπροστά με τόσο θάρρος.. Ύστερα πάλι αλλάζει το σενάριο..είναι τόσο μεταβατικό τούτο το σενάριο, όμως και τόσο αλυσιδωτό.. Σκοντάφτει πάλι το μυαλό μα και το κορμί υπακούει.. Βουλιάζει στο πάτο.. Πέφτει στο κενό.. Πηδάει σε μαύρες τρύπες. Χάνεται.. Εξαφανίζεται....
Αυτό το μαρτύριο κρατά τόσο πολύ... Χάνεις τον εαυτό σου! Δεν ανασαίνεις πουθενά..παρά μόνο στον εφιάλτη σου.. Και οι πληγές σα θηρία μεγαλώνουν και σε κυνηγούν..και σύ στο μόνο που ελπίζεις είναι νά'ρθει εκείνος να σε σώσει απο σένα! Τον περιμένεις...Περιμένεις... Εισέρχεσαι τώρα στο λαβύρινθο και περιμένεις...Ξεκινάς να τον βαδίσεις..Είναι πάνω απ'τις δυνάμεις σου να μην το κάνεις.. Εμφανίζονται αυτά τα τέρατα,αλλά εσύ τα αψηφάς και συνεχίζεις.. Προχωράς όλο και πιο μέσα.. Δε φοβάσαι και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στο κέντρο του... Φτάνεις στο σταυροδρόμι.. Ξαφνικά οι λέξεις "αριστερά" και "δεξιά" κερδίζουν τόση σημασία στον συλλογισμό σου.. Λές και υπάρχουν μόνο εκείνες στο λεξιλόγιο του οράματος.. Πρέπει να διαλέξεις! Τα συναισθήματα λογομαχούν μέσ'τον βασανισμένο σου νού.. Διάλεξε! Μένεις στάσιμος για αρκετή ώρα.. Η συνείδηση μεταμφιέζεται σε ράγες..και οι σκέψεις τρένα..πάνε κι έρχονται επάνω της.. Μερικές φορές συγκρούονται-εκτροχιάζονται..άλλες καταστρέφονται και άλλες ξεκινούν πάλι απ'τη γραμμή εκκίνησης.. Οι έννοιες "Απόφαση" - "Επιλογή", βελόνες στο κεφάλι σου.. Μοιάζει ν'αποκτά ανάσα και ψυχή τούτος ο πέτρινος λαβύρινθος και να παίζει μαζί σου, να σε κοροϊδεύει.. Σαν ύπουλο ζωντανό όν, περιπαίζει την άγνοιά σου.. Ζωντανεύει το σταυροδρόμι.. Σου μιλάει, σε κοιτάει.. Σε πιέζει να επιλέξεις..κι εσύ με πόδια φυλακισμένα-ακινητοποιημένα στέκεις χαμένος..μονάχα το στόμα σου κινείται, κι αυτό για να ουρλιάξει.. και τα μάτια σου όμως..και κείνα αδύνατο να μείνουν ήσυχα.. Ζαλίζονται οι κόρες τους, μια κοιτάζουν αριστερά και μια δεξιά.. Αρχίζουν τώρα να δακρύζουν απ'την ένταση που φόρτωσαν επάνω τους.. Επέλεξε! Μη σκέφτεσαι άλλο! "Άν γινόταν...Άν μπορούσα...Άν το μετανιώσω...Άν γυρίσω...Άν μείνω εδώ...Άν πάω προς τα κεί...Όμως ίσως πρέπει να πάω απ'την άλλη...Τί να κάνω...?" Σταμάτα!!! Πρέπει να αποφασίσεις δίχως να ξέρεις τίποτα! Πρέπει να αποφασίσεις χωρίς να'σαι σίγουρος για τίποτα, χωρίς να περιμένεις τίποτα.. Αποφάσισε! Πρέπει να ρισκάρεις! Μπορείς? Ή θα υποχωρήσεις και θα γυρίσεις πίσω, ή θα μείνεις στάσιμος εκεί και θα αποδεχτείς, ή θα διαλέξεις και θα προχωρήσεις! Ποιόν εαυτό σου απ'τους τρείς θα εμπιστευθείς? Η πάλη αυτή πρέπει να λήξει! Η πάλη των τριών πρέπει να λήξει! Μην περιμένεις άλλο εκείνον να σε σώσει.... Μόνος σου θα σωθείς! Πάρτο απόφαση! Οπισθοχώρησε ή Αποδέξου ή Προχώρα! Μη κρατάς άλλο αιχμάλωτη τη βούλησή σου.. Σπάσε τα δεσμά! Ελευθέρωσέ την!
Τί θα κάνεις λοιπόν....??
μαριάννα.
Ημερομηνία Δημιουργίας: 14/3/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου