Life is

Wake up to the real Life baby.
Not the imagined lifeless concept in your head about life.
Wake up to the Love. Not the illusory fear in your mind.
Wake up to the only reality.
Wake up to the wonder.
Wake up to the aliveness in you in the freshness of every moment.
Not the stagnant ideas and limited conditioning. Not the boredom and routine that sees your mind.
Life is not an idea life is real, life is not time or past and future life is now,
life is not thoughts or labels life is unfathomable by the mind.
Life is not stories life is fresh. Life is not an image or an identity life is infinite and limitless.
Life is not a system life is free. Life is alive, life is life. Life is ungraspable life is a Great Mystery.
Life is what you are. Wake up to the magick all around you and inside you!

                                                                           marianna
Creation Date: 08/10/2019

Holy Wind

Ti glukos pou'nai o anemos otan erxetai. Poso ton xreiazomaste ki auton.
Poso mas gemizei me zwh. Ti omorfos Thee mou pou'nai o ageras sou.
Ta kanei ola  na xoreuoun. Ola xoreuoun san erxetai o anemos.
Poso ton laxtarw ton anemo. Poso agapw ton anemo sou agaph mou.
Erxetai kai me kanei na xoreuw. Xoreuw eleutherh gia xarh tou.
Zwhros, agrios, kruos ki anatrixiastikos, ieros k musthriakos.
Fusaei m'ormh k pairnei svarna ola ta kollhmena mou shmeia,
ola ta stagnant parts mou pairnoun zwh k strovilizontai..
All my stucked pieces rise and dance wildly with your gracious wild wind my love.
Ton laxtarw ton anemo sou agaph mou. San fusa o ageras sou xoreuw apo keinon k gia keinon...                 Xoreuw eleutherh pnigmenh mes'thn ekstash...
Murizei erwta o ageras sou mwro mou, murizei anastash
murizei gluko peismatariko thumo mikrou paidiou murizei zwh murizei kai thanato.

                                                                             marianna

Den exw pethanei akoma apoteleiwse me se parakalw. Kane me na to voulwsw mia gia panta. Apoteleiwse me se iketeuw. Vromizw th fwtia pou mou dwrise o Theos. Ekeinh magapaei k me kaiei opws laxtarousa panta ki egw anti na kaw oloklhrh mesa ths anti na pnigw mesthn agaph ths olo shkwnomai aptous nekrous gia na milhsw gia authn.. Na thn ekshghsw.. Na th metaferw me diaforetikous tropous kathe fora opoious niwthw keinh th stigmh.. Na th moirastw me logia.. Ma poia eimai egw gia na to kanw auto? Kai poia eimai pou nomizw pws mporw na th valw se logia k na ekshghsw th mageia ths k to musthrio ths? Poia nomizw pws eimai epitelous? Apoteleiwse me sou lew. Tpt de mporw na kanw monh mou panta xreiazomoun th voh8eia sou k th vohtheia tou Theou. Den eimai ikanh gia tpt.. Ki alh8eia einai toso anekshghto k musthrio pws mou xaristhke h fwtia emena.. De mou aksizei. Etsi  pou feromai de mou aksizei na th  zw. Ki omws ekeinh de mafhnei me tpt... Ax... Xriste mou poso mas agapas pia? Poso mas sugxwras kathe fora? Poso megalh h agkalia sou gluke mou Patera.

Grace (Original Poem Version)

I can’t live other way but ignited.
I can’t live other way but inspired.
I can’t live other way but to bow in the flame inside you, in the flame inside me.

I can’t breathe other way but to love.
I can’t breathe other way but to honor the Holy Dove.
I can’t breathe other way but celebrating
and to know nothing is missing.
I can’t breathe other way but to embrace the pure rawness of our humanness.
I can’t breathe other way but to surrender to the sacred pain of Grace and its lessons that teach my heart to blossom in joyous gratefulness.

I can’t live other way but breathing in this sweet bliss that Grace bestowed in my heart.
Lord now I know I am not from you apart.
I can’t live other way but to die.
 
Yeah, I can't be other way but to deliver myself into this magickal silence of Being.
So I can't be other way but always trusting my deep infinite wise Presence,
that is Life's, Love's and God's essence. 

Now you feel child that beyond our blind egos lies a peaceful open vast space where there is nothing to judge, nothing to fight or resist, nothing to blame, nothing to fear, nothing to confine or define and nothing to forgive. 


I am alive, I am vulnerable, I am strong, I am true, I am pure, I am raw, I am grateful.
You are alive, You are vulnerable, You are strong, You are true, You are pure, You are raw,
You are grateful.
We are awake. We are blessed. We are expanding continuously. 

                                                                      marianna
Creation Date: 31/05/2019

Grace (Alternative Extended Version)

I can’t live other way but ignited.
I can’t live other way but inspired.
I can’t live other way but to bow in the flame inside you, in the flame inside me.

I can’t breathe other way but to love.
I can’t breathe other way but to honor the Holy Dove.
I can’t breathe other way but celebrating
and to know nothing is missing.
I can’t breathe other way but to embrace the pure rawness of our humanness.
I can’t breathe other way but to surrender to the sacred pain of Grace and its lessons that teach my heart to blossom in joyous gratefulness.

I can’t live other way but breathing in this sweet bliss that Grace bestowed in my heart.
Lord now I know I am not from you apart.
I can’t live other way but to die.
 
Yeah, I can't be other way but to deliver myself into this magickal silence of Being.
So I can't be other way but always trusting my deep infinite wise Presence,
that is Life's, Love's and God's essence.
That intuitive Presence is beyond our limited controlling mind, our intellect thinking and our illusory ego. Is pure, ever present, ever perfect, eternal and unchanging.

Now you feel child that beyond our blind egos lies a peace, an openness, a Presence, an allowing,
a wide vast Love and a freedom where there is nothing to judge not even the judgement itself if there is one, nothing to fight or resist not even the fighting and the resisting if happens, nothing to blame not even the blaming itself if there is some, nothing to fear not even the fear itself if appears for a time,
so you see there is nothing to control, nothing to confine or define and nothing to forgive.



So we can meet here more often now than we did before and connect deeper and higher through our Presence, as we did in the past some precious times, rather than just only communicating most of the time.
Remember now child?  But we have to be both of us here more often.
In this place we are One, there is no separation and there is no other.
I see myself in you and you see yourself in me. Remember?
We lose ourselves that's why we finding ourselves. Just surrendering.
There is NOTHING TO FEAR in surrendering. To surrender to Life child is a true power!
To keep yourself open without walls is courageous and not silly! To keep yourself open without walls is to not fear if pain or hurt comes, is to not fear even the fear of being hurt if appears, is to not fear to be vulnerable. This is indeed power! Being vulnerable is being strong! Letting whatever is there be there and embracing it all. Not resisting. Just allowing... This is what it means to be alive in the most truest sense. This is openness to Life. And this is how you transform yourself. This how you free yourself from yourself.
Love, Life, God is One, sublime, infinite and undefinable. It's not about making sense, it never was about making sense.  

And that's what happens when we close ourselves off behind walls, then comes blame towards the other cause we don't feel free and then after comes also judgement for the behavior of the other,
we want to control it cause we are afraid, but is only our fault that we feel this way so the judgement is not even exist as reality is just a distorted way of seeing at things and the control is useless and also painful and unfair to the other. And also we feel angry and fight cause we fear to open and be vulnerable and that's why because of past hurt we received from this particular other
{yet significant other heheehe ;) } and so now we lock ourselves and not letting go just because it may happen again. This is silly! So childish! But now i think you finally got it child.
But again there is nothing wrong essentially and ultimately. This is all totally fine.
Grace guides our way anyway. Grace is always here. It embraces all and pervades all. Even the disharmony is inside the Great Harmony. Even the so called mistakes are necessary for without them there would be no growing, no learning, no experience and no transcendence.
And pain is a gift if we know how to use it and not get stuck there. Embracing pain totally makes one learn so much and grow so much stronger and wise. So we can only grow in Love and rise in Love even more each day. Grow in understanding and accepting. Grow in compassion and wisdom. Purifying our minds in silence. Even ego has its role to play as long as it is needed for each of us.

It's all God's will. Not our will but Thy will be done. Letting go of control. So allowing all and just         Be Here and Now. What a euphoria! What a relief to extend freedom in everything and allowing... Letting Life to be Life and just relax. This is what Presence does unlike the ego who wants to control all the time in many different ways and also subtle ways too.
We can't go wrong ultimately in the big picture, we can only expand either with small steps,
either with large ones, it depends how open we are each time.

Yet now even though i haven't see you lately, most of the time if not all, i feel so connected to you...
and i know you too.



I am alive, I am vulnerable, I am strong, I am true, I am pure, I am raw, I am grateful.
You are alive, You are vulnerable, You are strong, You are true, You are pure, You are raw,
You are grateful.
We are awake. We are blessed. We are expanding continuously.

                                                                     marianna

Ημερομηνία Δημιουργίας: 31/05/2019, Κάποια συμπλήρωση κι η ολοκλήρωση: Σήμερα.
Creation Date: 31/05/2019, Some editing/adding and the completion: Today.

Ανοίγουμε

Κι όλο μου φαίνεται οτι είσαι άπειρος κι όλο θέλω να σ'αγκαλιάσω κι άλλο, κι άλλο... μέχρι να σε αγκαλιάσω ολόκληρο, αλλά όλο μεγαλώνεις κι έτσι μεγαλώνει κι η αγκαλιά μου. Δε φτάνεις πουθενά. Ούτε εγώ. Ανοίγουμε.. όλο ανοίγουμε.. και πάμε... προχωράμε να αγκαλιάσουμε κι όλα όσα άνοιξαν κι ανοίγουμε κι εμείς μαζί τους κι άλλο... και ξανανοίγουν εκείνα και ξανανοίγουμε κι εμείς.
Κι όλο ανοίγουμε, κι όλο ανοίγουν όλα και πάει και πάει και πάει... Κι όλα μας αγκαλιάζουν κι όλα τα αγκαλιάζουμε.
Κι όσο επεκτείνομαι, επεκτείνεσαι κι όλα επεκτείνονται... Άπειρο...
Γαμάει η βόλτα του απείρου γιατί δε χρειάζεται να έχεις κάπου να φτάσεις.
Όλα τα μέρη κι όλες οι στιγμές είναι ο προορισμός, η αφετηρία, το ταξίδι και το τέρμα συγχρόνως! 

                                                                       μαριάννα

Ημερομηνία Δημιουργιας: 28/04/2015

Όχι Πιά

Για τούτα τα μάτια δάμασα την αγριάδα της ψυχής μου, γιατί μου το ζήτησαν και μόνο.

Γι’αυτά τα μάτια πρόδωσα την ελευθερία της ψυχής μου, γιατί έπρεπε να σκοτώσω όλες τους τις ανασφάλειες.

Για τα μάτια αυτά και μόνο δίπλωσα φτερά κι έκατσα φρόνιμα, γιατί δεν ήθελα να φοβούνται ποτέ και τίποτα.

Για τον έρωτα που ήπια από μέσα τους θυσίασα τη ζωηράδα της ψυχής μου σαν αντάλλαγμα ευγνωμοσύνης και δώρο όλο δικό τους ώστε να τα βλέπω σίγουρα ήρεμα και γαλήνια να με κοιτούν.

Κι' όλα αυτά πολλές φορές κι όχι μία. Στη κάθε ευκαιρία με τη πρώτη ευκαιρία διάλεγα πλήρη υποταγή σε κείνα, αφηνόμουν με πάθος στα γλυκά δεσμά τους και το απολάμβανα.

Όχι πιά. Ποτέ ξανά. 

                                                                                μαριάννα

Ημερομηνία Δημιουργίας: 12/01/2018, Συμπλήρωση κι ολοκλήρωση: 27/01/2018

Ζήτω!

Ζήτω στον Έρωτα! Ζήτω στη Ζωή έτσι όπως έρχεται και κυλάει μοναχή της όπως της γουστάρει!
Ζήτω της της μάγκισσας γιατί είναι έρωτας ατόφιος.
Η ζωή είναι έρωτας, ζωή και έρωτας είναι ένα και το αυτό.
Ο έρωτας που δεν υπάρχει με όρους, ο έρωτας ο αγνός, ο πηγαίος, εκείνος που δε χαλαλιέται στην επιθυμία του να εκφραστεί, δεν είναι αυτός αυτοσκοπός του, δεν επιδιώκει μάλιστα τίποτα απολύτως. Απλά καίει γλυκά τη καρδιά σε μια γλυκιά σιωπή, απλά είναι εδώ και είναι αρκετό. Απλά βιώνει τον εαυτό του και γεμίζει απ’τον εαυτό του, δεν έχει πόθο προς αντικείμενο μήτε προσδοκία, δε προσκολλάται κάπου συγκεκριμένα μα αναπνέει και υπάρχει μέσα απ’τη ζωή, μέσα απ’τον εαυτό του δηλαδή και είναι πληρότητα μοναχός του.
Δε ζητά να εκπληρωθεί. Και δε ζητά κάτι για να πληρωθεί.
Αντλεί ενέργεια απ’τον εαυτό του τη ζωή. Ο έρωτας είναι ζωή.

Όταν κάτι σε χτυπά βαθειά στη καρδιά έχεις τη τάση να γίνεσαι σιωπηλός.
Τότε η καρδιά σου γίνεται η ζωή κι ο έρωτας είναι το άρωμα που αναδύεις.
Η καρδιά σου είναι ζωή, η καρδιά σου είναι έρωτας, η καρδιά σου είναι γλυκιά σιωπή, δεν υπάρχει διαχωρισμός πουθενά.
Είσαι η καρδιά σου. Το εγώ λιώνει μέσ’το είμαι, λιώνει μέσ΄τη καρδιά... και είσαι ζωή, είσαι έρωτας,             είσαι σιωπή, είσαι αγάπη, είσαι τα πάντα. 

                                                                                  μαριάννα

Ημερομηνία Δημιουργίας: 11/5/2017

Ρε φίλε άμα έχεις τα μάτια να δεις όλα εδώ είναι. Θεέ μου κάνε να το θυμάμαι συνέχεια αυτό. Όπως τώρα που το νιώθω στο πετσί μου, έτσι πάντα μαζί μου να τό΄χω πάνω μου τατουάζ. Η ζωή κυλάει με ορμητικούς χειμάρρους, θάλασσες φουσκωμένες κι άλλοτε γαλήνιες να λαμπυρίζουν διαμάντια στις ράχες τους απ’το γλυκό τον ήλιο, λίμνες νηνεμικές και βάλτους νεκρωμένους, δάση πυκνά κι όμορφα, ουράνια τόξα, βροχές γλυκές και καταιγίδες φονικές, ηλιοβασιλέματα κι ανατολές, κυλάει με όλα μέσα μαζί της. Και μας παίρνει μαζί της και μας κι άλλοτε μαθαίνουμε κι άλλοτε μικραίνουμε κι άλλοτε ντρεπόμαστε κι άλλοτε φοβόμαστε κι άλλοτε πετάμε, άλλοτε γελάμε, άλλοτε δεν υπάρχουμε πουθενά αλλά υπάρχουμε παντού ταυτόχρονα κι άλλοτε βρίζουμε θυμώνουμε και ξεχνάμε κι άλλοτε θυμόμαστε πάλι πόσο διαχωρίσαμε τον εαυτό μας από κείνη χωρίς λόγο κι ευγνωμονούμε ξανά και ξανά την ίδια την ανάσα, το ένα βήμα μονάχα που θα κάνει το πόδι μας και την αντίληψη και συναίσθηση του να είσαι, να υπάρχεις, να ζεις. Κι όλο ανοίγουμε, ανοίγουμε, δε σταματάμε να ανοίγουμε… Όλα μέσα είναι. Η ισορροπία μας μέσα στο ποταμό του χρόνου είναι η ψυχή μας, η διαίσθησή μας. Όταν αντιλαμβανόμαστε και δρούμε από κεί ισορροπούμε στους μεγαλύτερους τυφώνες, στις πιο καταστροφικές παλίρροιες, στους πιο τρομαχτικούς σεισμούς. Αυτό είμαστε έτσι κι αλλιώς.. το θέμα είναι να το καταλάβουμε όσο έχουμε σώμα. Εδώ είναι τα φτερά στη πλάτη μας ριγάνε.. Πάντα εδώ είναι. Πάντα λεύτεροι είμαστε, πάντα θά’μαστε δε γλιτώνουμε από αυτό. Αλλά τι νόημα έχει αν δε το θυμηθούμε όσο έχουμε αυτό το σώμα? Όλα εσύ είσαι Θεέ μου το ξέρω.  Βοήθα με να το θυμάμαι όταν πονάω. Όλες όμως τις φορές εκείνες, όχι απλά κάποιες από αυτές, όπως ως τώρα.
Εσύ είσαι τα όμορφα, εσύ είσαι και τα άσχημα. Εσύ είσαι παντού. Εσύ είσαι όλα.

                                                                                           μαριάννα

Ημερομηνία Δημιουργίας: 7/5/2017

Η Σπείρα Της Ζωής

Στρόβιλος αργός η ζωή, γιατί δε μας ζαλίζει και γιατί κάθε Τώρα βιώνεται αιώνιο, παντοτινό και μοναδικό, όντας το μόνο που έχουμε πραγματικά κάθε φορά..  Και στρόβιλος γρήγορος γιατί περνάει δίχως να το καταλάβουμε, κυλάει τρεχούμενο κελαριστό νερό, γλυκά σα μουσική στ'αυτιά μας..
Και σαν σταθούμε να αναλογιστούμε το παρελθόν συνειδητοποιούμε πως όσο κοντά μας κι αν το νιώθουμε σα νά'γινε πρίν απο λίγο, έχει κιόλας κυλίσει, έχει φύγει μακριά.
Στρόβιλος μαγικός!
Σπείρα θεία!
Σπείρα που γυρνά και μεγαλώνει, αναπτύσσεται σύμφωνα με το προηγούμενό της άθροισμα, τόσο αρμονικά και συμμετρικά. Ξετυλίγεται περίτεχνα και ξετυλίγουμε κι εμείς τα πέταλά μας μαζί της κι όλο ανοίγουμε μαζί της και μείς. Και η παρουσία σου άπειρη, τη νιώθεις παντού, δεν έχει όριο πουθενά. Είσαι παντού και σε όλα, δε νιώθει διαχωρισμό η παρουσία σου από το λουλούδι που λιάζεται δίπλα σου, απ’τον ουρανό που σε αγκαλιάζει, απ’το πουλί που πετά, από τον αγαπημένο σου, απ’τους άλλους κι απ’τις θάλασσες και τα δάση.  

                                                                                         μαριάννα

Ημερομηνία Δημιουργίας: 24/10/2016

Αδερφέ μου

Αδερφέ μου σίμωσε. Σε νιώθω μέσα μου, είσαι εδώ. Είσαι μαζί μου. Σε βρήκα αδερφέ μου.
Τόσα χρόνια με το μαντήλι της ψευδαίσθησης δεμένο σφιχτά στο αγνό φωτεινό μου μάτι, δε σ΄έβλεπα, συγχώρα με. Ήσουν εδώ μέσα μου, εδώ μαζί μου κι εγώ σ’έψαχνα τριγύρω μου, έξω από μένα, μακριά αλλού. Τώρα σε βλέπω, σε νιώθω, σε ξέρω σε αναγνωρίζω. Συγγνώμη που άργησα λιγάκι να φανώ άλλα μ’είχε παρασύρει τ’όνειρο, το παραμύθι, όλο αυτό το θεατρικό έργο της ζωής. Ξεχάστηκα στους ρόλους μου,
τους φόρεσα πάνω μου πρώτα για πλάκα, ίσα να κοιτάξω αν μου πάνε και μετά ξεχάστηκα αδερφέ.
Με παρέσυρε το κύμα της παραίσθησης, με μπέρδεψαν τα χνώτα κι οι γνώμες τον άλλων, ξέχασα ότι είσαι εδώ, ξέχασα ότι είμαστε ένα και με νανούριζε ο φόβος και πού να ξεφύγω;
Πρίν καλά – καλά το καταλάβω είχα πέσει με τα μούτρα στο παιχνίδι κι έψαχνα να σε βρώ σα παιδάκι παντού. Εσύ ήσουν εδώ κι εγώ σ’είχα αφήσει μοναχό σου, είχα φύγει και σ’έψαχνα αλλού.
Συγχώρεσε με αδερφέ κι έλα… Σίμωσε εδώ στη φωτιά να κάτσουμε παρεούλα. Έχω τόσα πολλά να σου πω..
Έλα να μοιραστούμε τα λόγια μας και τις σιωπές μας. Ήρθε η ώρα αδερφέ.
Ήρθε η ώρα να πνιγούμε μέσα στην αγάπη. 

                                                                         μαριάννα 

Ημερομηνία Δημιουργίας: 11/7/2016

Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές γι'αυτό πάρτα απ'όλες τις οπτικές γωνίες ταυτόχρονα ή και καμία απολύτως

Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές. Μα κι αν απατούν κι αν δεν απατούν, εσύ απλώς κάθε φορά πάρτα ως ολόκληρα, χωρίς καμιά εξήγηση, καμία συγκεκριμένη οπτική γωνία τους ξεχωριστά.
Ολόκληρα όπως είναι, χωρίς συμπέρασμα. Επειδή τους δίνεις νόημα συγκεκριμένο σε απατούν.
Περισσότερο αυταπατάσαι παρά σε απατούν. Να σκέφτεσαι θετικά, σφαιρικά, ανεξάρτητα κι ανεπηρέαστα απο τα φαινόμενα και τις εκάστοτε καταστάσεις που θα βρεθούν στο δρόμο σου.
Να μη βγάζεις συμπεράσματα και δράς από αυτά και για αυτά. Να δράς ελεύθερος. Να μένεις κενός από συμπεράσματα, να μένεις άδειος για να μπορείς να γεμίζεις συνέχεια. Να μένεις ελεύθερος από όλες τις υποθέσεις και τα συμπεράσματα. Έτσι θα είσαι ανοιχτός να συλλάβεις όλο και περισσότερα, να νιώσεις όλο και περισσότερα, αντί να περιορίζεις και να ψυχαναγκάζεις τον εαυτό σου και την αντίληψή σου να εκπέμπει μοναχά σε μια συγκεκριμένη συχνότητα. Γιατί όπου εκπέμπουμε αυτό και θα λάβουμε.
Μη βιάζεσαι να κρίνεις, να'σαι ανοιχτός, να'σαι ισορροπημένος, να'σαι ουδέτερος.
Να δράς αυθόρμητα χωρίς αναστολές, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή, χωρίς οκνηρία, χωρίς σκέψη και συμπέρασμα. Χωρίς προετοιμασία. Απλά να δράς και ν’αντιδράς.
Να μπορείς να'σαι γεμάτος αλλά να μπορείς να είσαι και άδειος για να γεμίζεις πάλι απ’την αρχή.
Για να συναισθάνεσαι καινούργια αρμονία.
Και άσ'τα συμπεράσματα. Μη συμπεραίνεις, απλώς γνώριζε. Δηλαδή πίστευε και γνώριζε ήδη.
Μη χρειάζεσαι κανένα συμπέρασμα και καμιά απόδειξη για να σου δείξουν τι να γνωρίσεις και τι να πιστέψεις. Να'σαι η αρχή όλων. Γνώριζε απλά. Μη κρίνεις. Στάσου ουδέτερος και γνώριζε.
Γνώριζε τον εαυτό σου.

                                                                                                      μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 19/5/2016

ΕΙΜΑΣΤΕ

Περιφέρομαι και γυροφέρνομαι και δε συγκαταλέγομαι. Δεν ανήκω πουθενά. Λασπώνομαι και παίζω με τη λάσπη για λίγο πρίν τη ξεπλύνω στη βροχή μου. Τη χαϊδεύω στο κορμί μου γλυκά να νιώσω την υφή της,φτιάχνω σχέδια και σύμβολα με την ρέουσα βολική μορφή της. Τη χαζεύω σαν αστράφτει κι αύτη τα μεσημέρια. Κλαίω και βρέχει, βρέχω,βρέχομαι.
Γελάω και μ'άγκαλιάζει ήλιος ζεστός πατέρας και λιάζει, λιάζω, λιάζομαι.
Πετάω. Πετούσα απο μικρή θυμάμαι στα όνειρά μου επίμονα,τώρα πετάω και με συνείδηση, όπου μου γουστάρει.
Και περπατάω ήσυχη. Περπατάω και καταλαβαίνω όλη την ιερή αλυσίδα,τη νιώθω να διέπει την ύπαρξή μου όλη και τα πάντα τριγύρω, καταλαβαίνω το είμαι και προσπερνώ το γνωρίζω. Ξέρω οτι δεν είμαι ο,τι γνωρίζω μα το ίδιο και το αυτό γνώρισμα της Αλήθειας. Ξέρω οτι δεν είμαι ο,τι κάνω, μήτε ο,τι κατέχω. 
ΕΙΜΑΙ. Σκέτα. Απλά. Χυτά. Ρητά. Ανεπανάληπτα. 
Η διανοητική μου αντίληψη αντιλαμβάνεται την απεραντοσύνη της συναισθηματικής μου νοημοσύνης μέσα απο υπόγειους χτύπους του υποσυνειδήτου,του πυρήνα και της αγνής ενεργειακής ύπαρξης/ψυχής. Και συνεχίζω να περπατάω.. κάνω ίσα σύννεφα και γή.
και τώρα μια ευθεία όλη προς τα πάνω. Ανοίγω φτερά κλείνω μάτια και πάω. Αλλάζω οπτική γωνία. Δε κοιτάω κάν.
Δε κοιτάω είδωλα κι όλα ξαφνικά τα βλέπω,όλα ξαφνικά τα αισθάνομαι. Όλα μαζί! Και δεν έχουν μια εικόνα,έχουν μυριάδες αισθήσεις,μυριάδες διαστάσεις. Και γίνομαι εκείνα και γίνονται εγώ. Και γίνονται Ένα και γίνομαι Ένα μαζί τους. Κι ύστερα ολάκερο το άπειρο γίνεται Ένα και όλο το Ένα άπειρο.

                                                                                                μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 13/6/2015

Δώρο της Αγάπης η Αγάπη

Σ'ευχαριστώ που αλυσόδεσες τον εγωϊσμό σου για μένα. Σ'ευχαριστώ που σκότωσες για λίγο τη ψυχή σου για να σώσεις τη δική μου. Σ΄ευχαριστώ που θυσιάστηκες για να καταφέρω να κερδίσω μόνη μου τον εαυτό μου. Τί ευλογημένο μάθημα είσαι εσύ γλυκιά μου αγάπη! Σκότωσες εσένα για να σώσεις εμένα. Μα τι θαύμα είναι Κύριε η Αγάπη! Σ'αμαρταίνει και σ'αγιάζει χίλιες φορές σε μια της βαδησιά. Σε λερώνει, σ'αφήνει λασπωμένο απο τη πατησιά σου ως τη κορφή σου κι ύστερα σε ξεπλένει μ'εξαγνιστική ανακουφιστική βροχή. Σ'αναγκάζει ν'αμαρτήσεις για χάρη της και ν'αγιάσεις ταυτόχρονα κι ενδελεχώς. Και σε μεγαλώνει κάθε μέρα. Κάθε μέρα μεγαλώνω σου λέω χάρη στην αγάπη. Κάθε μέρα μαθαίνω, κάθε μέρα αμαρτάνω κι αγιάζω. Ώρες ώρες νιώθω ντροπή που μου φανερώθηκε τόσο στεγνά η Aγάπη μπρος τα μάτια μου, με πιάνουν εμμονές πως δε μου αξίζει κι ύστερα πάλι ξεχνιέμαι απ'το μικρό εγώ μου και εισέρχομαι μέσα σε μια άγια στιγμή,σε ένα ιερό τώρα που μ'αγαλλιάζει και χαμογελάω σα μικρό παιδί με το θαύμα πού'στειλε ο Θεός στη στράτα μου για δώρο όλο δικό μου. Και να ξέρεις αγάπη μου όσοι λερώνουν τη ψυχή τους για να σώσουν μια άλλη είναι διπλά ευλογημένοι. Και μη με ρωτήσεις απο που το ξέρω, μου το φωνάζει η καρδιά μου σαν μου γαργαλάει μ'ένα γλυκό πόνο το στέρνο κάτω απ'τον αριστερό μαστό μου.
 

Την ακούω ξεκάθαρα να ουρλιάζει στ'αυτιά μου πως όποιος τόλμησε να αμαρτήσει για ν'αγιάσει ο πλησίον του χάρη μονάκριβη θα τό΄'νε βρεί. Γι'αυτο μη θρηνείς άλλο αγάπη μου για μένα. Μη πονάς τον εαυτό σου,μη τον κατηγορείς δε του αξίζει. Συγχώρα τον τον άμοιρο, ήδη πέρασε πολλά εξαιτίας μου, σε παρακαλώ μη του φορτώνεις κι άλλα δε του αξίζουν. Άστον να πετάξει έτσι όμορφο κι αγέρωχο όπως τον θυμόμουν. Έτσι φωτεινό και ήσυχο όπως κάποτε τον αντίκριζα. Την έχει κερδίσει αυτή τη θέση προ πολλού, μην αφήνεις να του τη κλέψει ο φτωχός σου νούς μόνο και μόνο γιατί δεν έχει τη δύναμη να αντιληφθεί τον ιερό σκοπό της ψυχής σου. Μη λογιάζεις άλλο για πληγές σου τις πληγές που στα τυφλά μου χάρισες. Σου λέω εγώ πως ο ίδιος ο Θεός, το ίδιο το σύμπαν, η ίδια η Αγάπη σε τύφλωσε και σε ώθησε να τις στείλεις ασυνείδητα για να ιάσουν στο δρόμο τους τις δικές μου τις πληγές.  Γιατί κανένας άλλος σκοπός παρά μονάχα 

ο σκοπός της Αγάπης αγιάζει τα μέσα. 

 
Αποστασιοποιήσου λιγάκι κι έλα απο δω να αγναντέψουμε απ'τη δική μου οπτική γωνία. Δές όλη την εικόνα, δές όλο το πάζλ απο εδώ πάνω. Κοίτα με τι αρμονία ενώνονται όλα.. τα βλέπεις αγάπη μου; Πές μου βλέπεις το καλό που μού'χεις κάνει; Δώρο μονάκριβο μού'στειλες! Αχ ψυχή γλυκιά εσύ!
 

Μου χάρισες τον εαυτό μου όλο δικό μου. Και σα να μην έφτανε αυτό, μου δίδαξες την Αγάπη, μου τη κέντησες σ'ολάκερο το στήθος σαν ένα σμαραγδένιο ζεστό σάλι. Μου την έκανες ολόκληρη δώρο.
 

Στέριωσες τη πίστη μου σε κείνη. στέριωσες και τη πίστη μου όμως μονάχη της, ολόκληρη κι ατόφια να στέκει εκεί ψηλά πάνω απ'όλα σίγουρη για όλα. 


Όσο άπειρη κι άπιαστη κι αν ήταν η Αγάπη, όσο βαριά κι αν τη ζύγιασαν οι ώμοι σου, όσο μυστήρια κι αφανέρωτη κι αν μπαινόβγαινε στη θύμησή σου, εσύ την έπιασες τη κουβάλησες ολόκληρη στους ώμους και μου τη φανέρωσες μπρός μου. Την ένιωσα να μου πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη, την ένιωσα να μ'αγκαλιάζει και να γίνομαι ένα μαζί της, έγινα εκείνη χάρη σε σένα. Μ'έκανες Αγάπη αγάπη μου. Κατάφερες να μεταμορφώσεις όλα τα μασκοφορεμένα σκιάχτρα μου σε Αγάπη. Βυθίστηκες στο κενό για να μάθω ν'αγαπάω εγώ. Στο χρωστάω αυτό αγαπημένε της ψυχής. Και να η ώρα που στο ξεπληρώνω.. Τώρα θα τη κουβαλήσω κι εγώ όλη για χάρη σου και θα στη φέρω πάλι πίσω. Γιατί το ξέρω πως την Αγάπη για να τη κερδίζουμε κάθε φορά πάλι απο την αρχή καινούργια, για να μας χαρίζεται έτσι άγια σα γιατρικό  και να μας λυτρώνει απ'όλα τα φθηνά μας εγώ, για να μας λευτερώνει και να μας ζεσταίνει έτσι γλυκά με κείνη την μακάρια και βαθειά της αγαλλίαση το στήθος, πρέπει να κάνουμε  τη δύναμη της και τη πίστη της δική μας, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να γίνουμε εκείνη με όποιο τίμημα.
 

Και τώρα έτσι γυμνή κι αληθινή μπροστά σου ντύνομαι με κείνο τ'όμορφο φουστάνι της συγχώρεσης, και κινώ για να σε βρώ και να στην φέρω όλη πάλι πίσω δική σου την Αγάπη. Κι έτσι θα τη μοιραζόμαστε αγάπη μου την Αγάπη. Μιά θα στη χαρίζω εγώ και μιά εσύ. Κι έτσι μαζί θα προχωράμε μάτια μου στ'όμορφο τρίπ μας και θα μαθαίνουμε το κόσμο,τους εαυτούς μας και τους άλλους. Κι έτσι μαζί θα μάθουμε να μη τη κουβαλάμε στη ράχη μας αλλά να τη κάνουμε φτερά και φορεσιά, να γινόμαστε Εκείνη η ίδια. Να μη τη νιώθουμε μονάχα μα να γινόμαστε Εκείνη με σάρκα και οστά ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ. ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ.
                                                                                             
                                                                                                       μαριάννα
Ημερομηνία δημιουργίας : 1/6/2015

Για τη μεταφορά των δεδομένων υποσυνειδήτου σε φάκελο συνειδητού θα χρειαστεί επανεκκίνηση

Μη τη πατάς! Μη τη πατάς μονάχος! Μη τη πατάς με τ'άσχημα. Και μη τη πατάς μόνο με  τα δικά σου, μη πέφτεις στη παγίδα. Πάτα τη με το χάος.
Όλα θαύμα είναι. Κάθε στιγμή που γεννιέται είναι ένα θαύμα από μόνη της.
Να το θυμάσαι αυτό, κάθε στιγμή είναι έρωτας, κάθε στιγμή είναι μήτρα και μάνα που κουβαλά ιερά θαύματα και γεννοβολά άπειρες πιθανότητες. Αρκεί μονάχα ένα μυαλό να τις συλλάβει και μια καρδιά για να τις νιώσει και τότε το παρόν γεννιέται χαοτικό κι αγνό στα χέρια μας κι έχουμε την ικανότητα να το δημιουργήσουμε εμείς και να το σμιλέψουμε όπως ακριβώς θέλουμε.
Τα πάντα είναι πιθανά και γόνιμα σε ένα δημιουργικό παρόν, σε ένα συνειδητό τώρα.
Τα πάντα γεννιούνται και πεθαίνουν πάνω στο ιερό τώρα.  Τα πάντα συνουσιάζονται μυστηριακά σε μια ιερή ενότητα, τα πάντα συνδέονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους.
Και μείς είμαστε ένα θαύμα μέσα σ'ένα θαύμα γι'αυτό και πολλές φορές κοιτάμε απ΄έξω για απάντηση γιατί ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ή δε μας βολεύει να αντιληφθούμε πως είμαστε ήδη μέσα στο θαύμα,πως είμαστε εμείς το θαύμα. Αρκεί τα ηνία να αλλάξουν χέρια κι αντί να τα κυβερνούν οι ζαρωμένες γέρικες παλάμες του φόβου και της οκνηρίας, να τα τιθασεύσουν τα γερά μπράτσα της διαίσθησης, της υπομονής, της αγάπης και της λυτρωτικής δημιουργίας. Γιατί ο άνθρωπος κερδίζει ολοκληρωτικά το χρόνο, το θάνατο, τη ζωή και τον εαυτό του μόνο αν έχει τη δύναμη να θυσιάσει τη ζωή του και τον εαυτό του.  Γιατί ο άνθρωπος κερδίζει μόνο απ'τον υπάρχοντα εαυτό του και απ'τον ίδιο τον ανώτερο εαυτό του.. Άρα έχει ήδη τη νίκη μέσα του. Άρα είναι η ίδια η νίκη. Μένει αθάνατος μόνο μέσα από το θάνατο του εγώ του κι από τις ιδέες κι αξίες που κυοφορεί η ψυχή του και τις ξερνά έτσι ατόφιες δίχως ντροπή, γεννώντας κι άλλες παράλληλες διαστάσεις συνειδητότητας, γεννώντας τέχνη, γεννώντας έμπνευση και δημιουργία. Μένει ζωντανός μόνο αν πεθάνει και γεννηθεί πάλι εξελιγμένος και καλύτερος μέσα απ'το ίδιο του το γέννημα.


Για να μπορέσουμε στ'αλήθεια να ερωτευτούμε ολοκληρωτικά έναν άνθρωπο πρέπει να έχουμε ερωτευτεί ήδη το ίδιο το σύμπαν, τον ίδιο μας τον εαυτό. Να έχουμε κάνει την αγάπη γενικότερο state of mind στο τρόπο ζωής μας και να μη την περιορίζουμε μονάχα σε έναν τομέα. Ξεκινάει από μέσα όλο αυτό. Γιατί όλοι είμαστε η αντανάκλαση του άλλου. Γιατί όλοι και όλα είμαστε ένα. Ο διαχωρισμός είναι το illusion που μας μπερδεύει. Μόλις αντιληφθούμε ότι είναι ψευδαίσθηση αυτομάτως νιώθουμε άπειροι, ελεύθεροι και ένα με όλα!

Η αγάπη μας υψώνει, η αγάπη μας θρέφει και μεγαλώνουμε και βαθαίνουμε στη ψυχή.
Η αγάπη μας πλάθει και μας αλέθει πάλι καινούργιους,καθαρούς κι αγνούς.
Μας πετά μέσ'τη χύτρα της καυτής της δύνης, μας στροβιλίζει στη φωτιά της και μας σμιλεύει στο πιο τέλειό μας σχήμα και μας αφήνει εκεί στη μέση του χαμού εκτεθειμένους μα και τόσο δυνατούς συνάμα. Η αγάπη μας αγιάζει.. σα λυτρωτική βροχή ρέει ευγενικά και ξεπλένει όλες τις φτηνές στιγμές μας. Πέφτει και λούζει με φώς το θυμικό μας.
Μας κάνει άγιους σε μια στιγμή μέσα μονάχα. Μας σφυροκοπά και μας σφυρηλατεί πάνω  στ'άγιο αμόνι της, μας περνά απ'το δρόμο του πιο γλυκού πόνου, κι ύστερα μας αγκαλιάζει μέσα στην οικεία ζεστή γλυκιά της φωλιά. Μας κάνει να μαρτυρήσουμε μέσα από αυτήν για να αγιάσουμε μέσα από αυτήν. Μας θυσιάζει για χάρη της.. και μείς για χάρη της γινόμαστε ήρωες. Η αγάπη δε ζητάει από μας να πάρει πίσω τίποτα παραπάνω παρά μονάχα τον εαυτό της τον ίδιο, την ίδια της εκπλήρωση. Μέσ'την ιερή φωτιά της πνίγει όλα τα μασκοφορεμένα εγώ μας και μας ανταμείβει με διαίσθηση, πίστη και υπομονή.
Η αγάπη μας θυσιάζει στον βωμό της μόνο για να μας αναστήσει πάλι παιδιά.


Όλοι έχουμε τον Θεό μέσα μας. Όλοι μας είμαστε ο Θεός. Ο Θεός είναι εμείς.
Ο άνθρωπος έχει νιώσει θεός απ'όταν γεννήθηκε χωρίς καν να καταλαβαίνει πόση αξία είχε αυτό που ένιωθε. Δεν είχε ακόμα την συγκεκριμένη μας "διαμορφωμένη ανθρώπινη" συνείδηση να το αντιληφθεί. Κοίταγε με μάτια αγνά και δε το συγκράτησε σα θαύμα,μα σαν φυσιολογικό περιβάλλον. Μεγαλώνοντας άρχισε να το ξεχνά και σιγά σιγά να του φαίνεται σα μια φαντασία μικρού παιδιού εκείνο που κάποτε μονάχος σαν ήτανε μικρός ένιωσε στην άκρη του κρεβατιού του ένα βράδυ. Αλλά και τώρα στην ηλικία μας νομίζω το νιώθουμε καμιά φορά. Ειδικότερα εκείνοι που έχουν ξυπνήσει απ'το ιλούζιον.  Η θεότητα είναι μέσα μας. Είναι μιά σμαραγδένια φωτιά που καίει στο στέρνο μας κι ένας ιώδης πυρετός που ριγάει στο μέτωπό μας. Και ο άνθρωπος εφόσον ένιωσε ή έστω βρήκε τη περίσσια φαντασία να επινοήσει θεό, σημαίνει πώς τον είχε ήδη μέσα του. Γιατί δε θα μπορούσε να επινοήσει κάτι έξω απο κείνον. Εφόσον το επινόησε είναι κομμάτι του, υπάρχει μέσα του σαν έννοια κάτι που θεωρεί ανώτερο απο κείνον. Μα στην ουσία είναι και κείνος ο ίδιος κομμάτι του διότι εκείνος μπόρεσε να το συλλάβει και να το μεταφράσει στη λέξη θεός. ;)
Συνεπώς ο Θεός υπάρχει.. κι όχι μόνο υπάρχει αλλά μας φωνάζει τη παρουσία του τρανταχτά αιώνες τώρα μέσα από εμάς.  Μας αποδεικνύει τον εαυτό του κάθε στιγμή.  Σε κάθε ανάσα σε κάθε τώρα σε κάθε δημιουργία σε κάθε σκέψη, σε κάθε επιφοίτηση και σε κάθε γέννα, σωματική η΄πνευματική. Άρα όλοι μας εκτός από το εγώ μας, έχουμε μέσα μας και το θεό μας. Εκτός απ'το μυαλό μας έχουμε και τη ψυχή μας. 'Ολοι έχουμε το θεό μέσα μας. Όλοι είμαστε ο θεός. Το θέμα είναι αν διαλέγουμε να τον φανερώσουμε ή όχι.
Το θέμα στο τέλος πάντα είναι αν ενδίδουμε στο φόβο ή στο εγώ μας όπως θέλετε πείτε το, ή αν ενδίδουμε στην αγάπη δηλαδή τη θεότητα μέσα μας,πάλι όπως θέλετε πείτε το ;) Γιατί η Αγάπη είναι ο Θεός και ο Θεός είναι η Αγάπη. Ο Θεός δε γεννήθηκε, υπήρχε πάντα κι αν γεννιόταν κάποτε τότε θα ήταν χαμογελαστός, ταπεινός και ελεύθερος σαν σε όνειρο όλη την ώρα της ζωής του δίχως φόβο κανένα! Θα πυροβολούσε αγάπη ο κάθε πόρος του, μέχρι το τελευταίο κύτταρό του θα εκτόξευε αγάπη ασταμάτητα.

Γι'αυτό μη ζυγιάζεις τα όνειρά σου, μη τα μετράς σε φόβο η΄οκνηρία. Να τα μετράς σε πόθο και λαχτάρα. Να τα μετράς σε λευτεριά κι ενέργεια παντοδύναμη. Και σα θεός τους να τα πραγματώνεις. Μη τα λυπηθείς, πιάστα και ξετύλιχτα όλα. Γιατί εμείς είμαστε οι θεοί των ονείρων μας, εμείς τα συλλάβαμε άρα μονάχα εμείς μπορούμε να τα πραγματώσουμε. Ξετύλιξε τώρα όσο πιο πολλά χαμόγελα μπορείς από μέσα τους, ξετύλιξε και κείνα ολάκερα κι ατόφια έτσι όπως στα φόρτωσε μια περίεργη, τρελή, σοφή κι αλλοτινή σου επιφοίτηση..
Άσε για λίγο ολάκερο το daydreaming σου ελεύθερο να δραπετεύσει απ'τη θύμησή σου και ενσωμάτωσε το όσο πιο περίτεχνα μπορείς στη πραγματικότητα. Άν και η πραγματικότητα είναι η πιο υποκειμενική έννοια που υπάρχει. Είναι καθαρά θέμα οπτικής γωνίας και πως διαλέγει κανείς να αγναντέψει. Γι'αυτό και σ'αυτή τη παρέλαση της Βαβέλ σεργιανίζουν τα ego και φορτώνουν τη ράχη μας πολέμους και ασυνεννοησία. Κι όλα τα παράλληλα σύμπαντα είναι εν δράση στο παρόν. Τα βιώνουμε με τη μοναδική οπτική γωνία της ψυχής μας. Βιώνουμε κάθε φορά ταυτόχρονα όλες τις εκδοχές μας. Ελεύθερη βούληση ατόφια και μοναδική. Συλλογική και τρελή. Τρελή όμως μόνο για τον ανθρώπινο νού και τα όρια του. Απ'άλλα μέρη φερμένη. Ιερή, πνευματική κι αληθινή.  Όλες οι παράλληλες συνειδητότητες ενωμένες στο Ένα. Όταν διαλογιζόμαστε ή όταν είμαστε υπό την επήρεια ψυχοτρόπων και ψυχεδελικών φυτών και βοτάνων της φύσης ή όταν ζούμε συνειδητά από τη καρδιά και τη διαίσθηση μας κι όχι μονάχα από το μυαλό και το εγώ μας, τότε συνυπάρχουμε συνειδητά σε πολλά παράλληλα σύμπαντα με γνώση του εαυτού μας. Είμαστε ένα με όλα, είμαστε παντού. Δεν βιώνουμε όρια και σύνορα στο είναι μας. Συνειδητοποιούμε πως δεν είμαστε μονάχα μέσα στο σώμα μας, ούτε είμαστε μονάχα το σώμα μας και το μυαλό μας. Δεν νιώθουμε διαχωρισμό από το σύμπαν κι απ'τους άλλους. Βιώνουμε την ενότητα με τα πάντα. Είμαστε η ενότητα. Είμαστε ένα με όλα. Όταν είμαστε όμως στο σύνηθες state της ταυτότητας, των ειδώλων, του εγώ και ζούμε ασυνείδητα, τότε το βιώνουμε υποσυνείδητα όλο αυτό,δίχως να το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά. Μόνο για κάποια δευτερόλεπτα,κάποιες στιγμές που τυχαίνει να αφεθούμε για λίγο κι ελευθερωνόμαστε απ'τη παραίσθηση. Δευτερόλεπτα διαύγειας κι ύστερα πάλι φουρτούνες ματαιότητας.. Κάπως έτσι πάει το τρένο που επινοήσαμε.. συρμός.. διαύγεια-ματαιότητα-διαύγεια-ματαιότητα...


Όποιος γουστάρει απολαμβάνει τη βόλτα. Μια βόλτα μονάχα είναι έλεγε ο Βill Ηicks. Ο κόσμος κι η ζωή είναι μιά βόλτα μόνο. φρόντισε να τη περάσεις όμορφα. Ιτ ντάζεντ μάττερ ένιθινγκ κοζ δις ιζ τζάστ ε ράιντ.
Γιορτάζουμε κάθε μέρα. Γιορτάζουμε την ύπαρξή μας κάθε μέρα. Κι αντί να κοιτάς με τα δυό μάτια του ειδώλου και του φόβου χάνοντας πολύτιμο χρόνο,
να βλέπεις με τη μονόφθαλμη κόρη της ψυχής σου, την αγάπη. Γιατί το είδωλο μπερδεύει, το είδωλο από μόνο του προδίδει ταυτότητα. Και δε χρειαζόμαστε ταυτότητα για να υπάρχουμε, υπάρχουμε έτσι ατόφιοι. Μας κάναν να έχουμε ανάγκη την εικόνα, να έχουμε ανάγκη τη ταύτιση με οτιδήποτε για να νιώσουμε αγάπη. Χαρίσαν στο εγώ μας τη ματαιοδοξία που τόσο ανθρώπινα κι απάνθρωπα συνάμα ζητούσε από πάνω της να πιαστεί. Μα η αγάπη δεν έχει είδωλο, δεν υποτάσσεται σε φυσικούς νόμους, η αγάπη υπάρχει σαν ενέργεια από μόνη της ακέραια κι ατόφια. Υπάρχουμε και δίχως το είδωλό μας. Είμαστε ενέργεια, αγνή ενέργεια που υπάρχει από μόνη της δίχως να χρειάζεται κάτι ανθρώπινο να την ορίσει η΄να τη καθορίσει. Διέπεται από το σύμπαν και ρέει ενδελεχώς σαν αστερόσκονη.  Κι όλα όσα έχουν ουσία δε μπορούν να τα δούν τα μάτια του ειδώλου παρά μονάχα να τα νιώσει η καρδιά στα τυφλά. Όπως λέει και ο Μaynard James Keenan "Reach out to embrace the random, reach out to embrace whatever may come.. Ride the spiral to the end. Swing on the spiral, spiral out.. keep going.."
Όπως λέει και η μαριάννα νίωσε το  feeling . ;)
Κι όπως λέει ο Timothy Leary "Think for yourself. Question authority."
Λογάριασε τα είναι σου μονότερμα. Bάλτα με σένα. Bάλτα με τη πάρτη σου. Aγάπα τη πάρτη σου. Aγάπα τα πάντα λες και αύριο δεν υπάρχει. Zώσε τα θέλω σου με θάρρος και ανατίναξέ τα μπροστά στη συνείδησή σου. ΖΗΣΕ.


Και τώρα οι περισσότεροι απο μας γνέφουμε με σκυφτό το κεφάλι, τραγουδάμε με πνιγμένη τη φωνή, τραυλίζουμε την ανάγκη μας σε δόσεις, ξεμείναμε κι εμείς μέσ'τους "ξένους" και φωνάζουμε, τριγυρνάμε μπάς και ρουφήξει αρπαχτά η ματιά μας μια οικεία φάτσα για να ησυχάσει για λίγο στα κλεφτά η θύμησή μας. Κλείνετε τα φώτα από νωρίς. Δεν γλεντάτε πια. Δεν ανοίγετε τα στόρια όλη μέρα. Απαρνιόσαστε το φώς του ήλιου συνειδητά. Βουλιάζετε τις ώρες σας κούφιες κάτω από λάμπες φθορισμού.
Και δε κοιτιόσαστε στα μάτια.  Μα αν είναι εκείνοι ξένοι τότε είμαστε κι εμείς.. και μόλις τρώμε αυτή τη συνειδητοποίηση αρχίζουμε να αποξενωνόμαστε από εμάς όλο και πιο πολύ και στροφάρουμε στη πρώτη δοκιμασία της ρώσικης ρουλέτας. Στην επόμενη η σκανδάλη ίσως στείλει μια σφαίρα να μας αγκαλιάσει τα στήθια.  Ποιός είναι ο ξένος τελικά; Ποιός είναι έξω και ποιός μέσα, ποιός φωνάζει, ποιός κοιτάει, ποιός κρίνει, ποιός διαφέρει παραπάνω από σένα και πόσο. Βούλιαξες τις ονειρογραμμές σου σε όρια. Έθεσες όρια και σύνορα με το δήθεν ορθό σου νού και τώρα ούτε τα όνειρά σου δε μπορείς να χαρείς όπως θέλεις εσύ, σφηνώνει περιορισμούς το υποσυνείδητό σου. Άμοιρε άνθρωπε στο ξανάπα.. η μοίρα σου είναι τη Παρασκευή και το Σάββατο κλόουν, τη Κυριακή βασιλιάς και τη Δευτέρα προδότης. Άμοιρε άνθρωπε έμαθες να νιώθεις και μετά έμαθες να κρύβεις ο,τι νιώθεις.

Μα είναι και στιγμές μικρές που σαν από ιερή διαύγεια νιώθεις το σκοπό σου, νιώθεις τη πληρότητα να ρέει ακέραιη, γνήσια και ήρεμη στις φλέβες σου.. και κείνες οι γαλάζιες που αχνοφαίνονται σα παρακλάδια ενός συνόλου παίρνουν φωτιά και πνίγονται σ΄ένα ιώδη πύρινο χρώμα. Και τότε είναι που ξετυλίγονται νεράϊδες και θαύματα μπροστά σου κι αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την ύπουλη παραίσθηση του χρόνου, τη καμπύλη του χωροχρόνου, τη καμπύλη της πιο τέλειας υλικής παραίσθησης. Και η σκοτεινή ύλη, όλη αυτή η αόρατη μαγική ενέργεια που συνδέει τα πάντα στο Ένα, ρέει ζωντανή ρευστή μέσ'τη μονόφθαλμη κόρη της επίφυσής σου σαν όραμα. Είσαι εκεί και σύ μπροστά σε όλα τα θαύματα μάρτυρας. Μάρτυρας του σύμπαντος.



Μου φτάνει που κοιτάω το πρόσωπο μου στο καθρέφτη και ακόμη βλέπω ένα παιδί να σχηματίζεται στο βλέμμα μου. Μου φτάνει μονάχα αυτό ώρες-ώρες κι ησυχάζω στην ενθύμησή του. Δε με πειράζουν οι ρυτίδες οι μικρές στην άκρη του ματιού, δε μ'ενοχλούν οι μαύροι μου κύκλοι, μήτε που το δέρμα μου γερνάει όλο και παραπάνω. Μου φτάνει που τα μάτια μου αντανακλούν ακόμη ένα παιδί. Είναι τόσο ανακουφιστικό..
Ώρες-ώρες που λυγίζω πιάνομαι απ'αυτό και σηκώνομαι και πάλι. Και για μια στιγμή δε με νοιάζει αν είμαι γυναίκα, δε με νοιάζει να μοιάζω με γυναίκα, μου περνά τόσο παγερά αδιάφορο..
μου αρκεί που μοιάζω με παιδί και ξάφνου νιώθω μια ρίγη σ'όλη μου τη ράχη και μια ευφορία μαγική να ρέει στο στέρνο μου σαν ιερή ενέργεια και το μέτωπό μου παίρνει φωτιά, τα νεύρα του διεγείρονται και η επίφυσή του έρχεται στο πιο γλυκό της οργασμό.. Κείνη την ώρα νιώθω πληρότητα, ισορροπία, γαλήνη, αγάπη κι ευτυχία. Και δε με νοιάζει αν γερνάω, δε με νοιάζει αν η όψη μου μαραίνει, γιατί εγώ νιώθω παιδί, γιατί εγώ όταν κοιτώ τον καθρέφτη βλέπω το πανέμορφο αυτό παιδί να με κοιτάζει λαχανιασμένο απ'τα παιχνίδια του που κυνηγούσε τόση ώρα στο λαβύρινθο του νού μου πριν έρθει εδώ να μ'αντικρίσει και να μου δώσει αναφορά. Όλοι αυτό το γλυκό παιδί είμαστε μέσα μας πάντα.. είτε το ξεχνάμε είτε το θυμόμαστε,
αυτό είμαστε πάντα!



Στη ζωή σου πάντα να περνάς όμορφα παντού, όπου κι αν βρίσκεσαι να γειώνεις με το περιβάλλον σου, να ζείς τις στιγμές σου ατόφιες και συνειδητές, να είσαι εκεί ψυχή και σώμα και να χαίρεσαι τη κάθε σου ανάσα. Να μάθεις να είσαι ταπεινός και να κοιτάς περήφανα όταν η ταπεινότητα καταφέρνει μέσα από την ιερή της λειτουργία να σε εξαγνίσει,να σ'αγαλλιάσει και να σε λυτρώσει. Να τους κοιτάς όλους περήφανος με την αποδοχή και τη ταπεινότητα στα μάτια σου. Να τους κοιτάς επίμονα για να καταλάβουν κι εκείνοι την αλήθεια. Να νιώθεις ευτυχισμένος κι ελεύθερος απ'όλα τα φτηνά εγώ που κρατούν το πνεύμα σου χαμηλά και το νοθεύουν, να είσαι πιο πάνω από κείνα.
Και ν'αγαπάς!  Να αγαπάς όσο πιο πολύ μπορείς! Να αγαπάς τα πάντα και τους πάντες γύρω σου σα να'ταν η γιαγιά σου, ή ο παππούς σου, ή ο αδερφός σου, ή ο πατέρας σου,
ή το ταίρι σου, ή η ξαδέρφη σου, ή η μητέρα σου, ή ο κολλητός σου, ή η αδερφή σου,
ή η καλύτερη σου φίλη, ή το παιδί σου, ή ο σκύλος σου, ή η μάνα γη σου, ή ο Θεός σου,
ή ο άγνωστος που σου έσωσε τη ζωή.... ή κι εσύ ο ίδιος.  Ν'αγαπάς χωρίς κλουβιά και ν'αγαπάς χωρίς μήτρες και δίχως σύνορα και χωρίς κτήση και ούτε με μία αμφιβολία, ούτε τη παραμικρή απαίτηση και προπάντων! δίχως αντάλλαγμα ΚΑΝΕΝΑ. Τότε μόνο μπορείς να κοιτάς τους πάντες περήφανος. Άν βλέπεις τον εαυτό σου και το Θεό μέσα τους.
                                                                                                           μαριάννα
A! και ξέχασα να σου πώ! Περίμενε! Κάτι τελευταίο θέλω να θυμάσαι για χάρη μου.
Κλείνε τα μάτια σου που και πού. Όλα τα όμορφα τα έχεις ήδη μέσα σου. Μη τ'αναζητάς συνεχώς απ'έξω σου. Κλείνε τα μάτια και γαλήνευε με το τώρα και το είναι. Γαλήνευε με όλα τα κομμάτια σου ένα-ένα. Και μη προσπαθήσεις να τα βάλεις σε σειρά με τον φτωχό σου νού, άστα σκόρπια κι ελεύθερα, να είναι έτσι όπως τα προστάζει η ψυχή σου.
Κλείνε τα μάτια και κοίτα με το τρίτο της ψυχής σου, νιώθε με το τρίτο της ψυχής σου. Νιώσε και δές όλα τα ηλιοβασιλέματα, όλα τα χαμόγελα, όλες τις θάλασσες, όλα τ'αγαπημένα μάτια, όλες τις όμορφες μουσικές, όλες τις ευτυχισμένες στιγμές, όλη την αγάπη, όλη τη χαρά και την ευφορία, όλα τα καλοκαίρια, όλη τη πλάση και το σύμπαν μέσα από σένα.
                                                                                                           μαριάννα
Ημερομηνία Δημιουργίας: 13/2/2015