Εκείνοι....

Οι άνθρωποι με τα κίτρινα πρόσωπα...σε κοιτάζουν επίμονα..σαν αδηφάγοι βρυκόλακες, λαχταρούν να σου ρουφήξουν το αίμα για να πάρει χρώμα το χλωμό τους πρόσωπο. Οι άνθρωποι με τη σιδερένια μάσκα...γδέρνουν τα μάτια σου με τις αιχμηρές άκρες των ματιών τους.. Τραυλίζουν για λίγο κι ύστερα υποφέρουν μέσ'το ίδιο τους το μίσος, πασχίζουν να απαλλαχτούν απ'αυτό.. το ξερνάνε πάνω σου, χωρίς ίχνος οίκτου.. Κι ύστερα ξανατραυλίζουν απο αλαζονεία και μοχθηρή ανακούφιση.. 
Οι άνθρωποι με τα μολυσμένα χνώτα..βαριανασαίνουνε σιμά στ'αυτί σου, σαν ετοιμοθάνατα κοράκια..που ενώ ψυχορραγούν, έχουν ακόμη το κουράγιο να κατασπαράξουν το κουφάρι σου.. 
Οι άνθρωποι με τα πέτσινα μαστίγια...περιφέρονται αλαφιασμένοι, γεμάτοι ανικανοποίητη οργή...κι όταν σ'αντικρίσουν να χαμογελάς, κείνη η οργή τους τρώει τα σωθικά και ξεκινούν να εκτοξεύουν κατά πάνω σου το μαύρο τους ιμάντα.. Δεν δίνουν δεκάρα για το που θα σε πετύχουν..αρκεί να βρούν ψαχνό που θα ματώσουν.. 
Οι άνθρωποι με τη πλανερή όψη, με τη σατανική γοητεία..σε πλησιάζουν ευγενικά, ρουφάνε λίγο-λίγο την ενέργεια της ψυχής σου, σε χαζεύουνε γεμάτοι ικανοποίηση να μεθάς στη παρουσία τους..ηδονίζονται σαν ανώμαλα φρικιά σαν σε βλέπουν όλο και πιο πολύ να παραδίνεσαι..γδύνουν με τα μάτια τους αργά-αργά τη περηφάνεια σου..σαν σειρήνες σε μαγεύουν με το κάλεσμά τους, σε παίρνουν με το μέρος τους κι ύστερα σε κάνουν να σέρνεσαι σαν ένα τίποτα, ένα πραγματικό τίποτα, σαν ένα λάθος της φύσης.. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν το θράσος αργότερα να σε λυπούνται.. Να σου χτυπούν τη πλάτη συγκαταβατικά, να προσπαθούν να σε συνεφέρουν, για να μπορέσουν πάλι να σε ρίξουν κάτω... 
Οι άνθρωποι με τα μαύρα χνάρια..διασχίζουν τις γωνίες του μυαλού σου σαν ακονισμένα ξυράφια, γδέρνουν αλύπητα την αντοχή σου, μαυρίζουν το φώς σου, ποδοπατάνε τις σκέψεις σου, γαργαλάνε τον εγωϊσμό σου....
Οι άνθρωποι με το φρικιαστικό γέλιο..σαν τέρατα σε περικυκλώνουν και μ'ένα βρόντο σιχαμερό γελάνε...γελάνε...μέχρι να στερέψει η ανάσα τους.. Βιάζουν την υπομονή σου και σοδομίζουν τη πίστη σου.. Κρυφακούν τη προσευχή σου και σε χλευάζουν.. 
Οι άνθρωποι με το κενό πρόσωπο..με το πρόσωπο που δεν έχει μάτια..με τις ανύπαρκτες εκφράσεις..με την ανέκφραστη όψη.. Μάθαν νά'ναι καλοί μόνο στα λόγια.. Μόλις τους χαρίσεις λίγη απ'την αλήθεια σου, φρικάρουν.. Σαν προσπαθήσεις να ανοίξεις τα κρυμμένα τους μάτια, αρχίζουν να τρέχουν τρομαγμένοι.. Δεν αντέχουν αυτό που βλέπουν.. Δε μπορούν να το σηκώσουν.. Σαν κοιτάξουν το πόνο σου γυμνό, την αλήθεια σου αμασκάρευτη..τρομοκρατούνται, δειλιάζουν, δεν έχουν τη παραμικρή δύναμη να σε βοηθήσουν, δεν προσπαθούν ούτε λίγο να σε καταλάβουν.. Διαλέγουν το εύκολο κι εξαφανίζονται.. 
Οι άνθρωποι με τις πύρινες γλώσσες..με τα αιματηρά λόγια..με τις λέξεις που μαχαιρώνουν τη συνείδησή σου, δυναμώνουν τις τύψεις σου και σιγοντάρουν τη μελαγχολία σου.. Σπαταλάνε την ορθή σου κρίση και μαραίνουν την ελπίδα σου... 
Οι άνθρωποι με τα γιγάντια πλοκάμια..περισυλλέγουνε γοργά το βήμα σου, το ξεστρατίζουν και καθώς σου μπερδεύουνε τα πόδια..εσύ σκοντάφτεις κι υποκλίνεσαι μπρόστά τους, θέλοντας και μή....απλώς γονατίζεις..γονατίζεις χωρίς καλά-καλά να το σκεφτείς.... 
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζυγώνουν πότε πότε προς το μέρος σου.. Μη τους αποφύγεις.. Νά'σαι έτοιμος για κείνους.. Θα'ρθούν να σου πουλήσουν κουβέντες σοφές με ακριβό τίμημα.. Δε θα μπορέσεις να τους αποφύγεις. Είναι μια δοκιμασία που πρέπει να γίνει.. Εσύ θα τους αγκαλιάζεις και κείνοι θα σε γδέρνουν.. Εσύ θα τους ανέχεσαι και κείνοι θα σε χτυπούν.. Εσύ θα προσπαθείς και κείνοι θα σου κόβουν τα χέρια.. Εσυ θα τους πιστεύεις και κείνοι θα σε προδίδουν.. Εσύ θα τους σώζεις και κείνοι θα σε ρίχνουν στο κενό.. Εσύ θα ικανοποιείς τη ματαιοδοξία τους και κείνοι θα ποδοπατάνε τη περηφάνεια σου.. Εσύ θα τους αγαπάς και κείνοι θα σε σκοτώνουν......... 
Θυμήσου μονάχα ένα! Μην γίνεις ποτέ ένας απο αυτούς! Μη γίνεις κι εσύ σαν εκείνους! Όποιο κι αν είναι το τίμημα, θυμήσου να μη νοθεύσεις τη κρίση σου! Ακόμη κι όταν στερέψει η αντοχή σου και ξεφτίσει η υπομονή σου και ο μόνος εύκολος δρόμος είναι η εκδίκηση...ακόμη και τότε προσπάθησε να μην τον διαβείς, προσπάθησε να μην τους μοιάσεις.. Άν ενδώσεις στην απογοήτευση και στο θυμό σου, θα'χεις χάσει το παιχνίδι..θα'χεις μολυνθεί κι εσύ.. Θυμήσου να μην ενδώσεις.. Μονάχα λυπήσου τους και αν δεν υποφέρεις ν'αγκαλιάζεις άλλο τα μαχαίρια τους, απλά κράτα απόσταση κι ευχήσου τους καλή τύχη.. Αγνάντευέ τους απο μακριά και συνέχισε να προσεύχεσαι για κείνους, λές και είναι τα άσωτα αδέρφια σου που έχασαν το δρόμο τους για λίγο..λές και είναι οι φίλοι που σε ξέχασαν για λίγο..λές και είναι οι εραστές που σε πλήγωσαν για λίγο..λές και είναι τα δέντρα του φθινωπόρου πού'χασαν τα φύλλα τους για λίγο..λές και είναι οι ήρωες που στάθηκαν αδύναμοι για λίγο.. Θυμήσου να τους αγαπάς με την ίδια ένταση που σε μισούν εκείνοι.. Μονάχα τότε θά'χεις περάσει τούτη τη δοκιμασία.. Μονάχα τότε θά'χεις κερδίσει εσύ! Μονάχα τότε θα'σαι ελεύθερος. Θυμήσου.....
                                                                                                                μαριάννα. 

Ημερομηνία Δημιουργίας: 14/3/2012